de casa no puc sortir
perquè s´enfanga
tot es camí.
A ses hores,
estic ben trist
veien s´aigua
com cau.
I m´assec a mirar
darrera sa finestra
a escriure't una cançó.
I penso tantes
coses polides,
que m´embolico
entre es records.
I a cada gota
que veig rodolar,
em fa recordar
sa lluentor
des teus ulls polits.
Ai, amor meu, voldria
que deixés de ploure
per cantar-te sa cançó
que t´he fet
pensant amb tu!
Col·lecció Un grapat de mar

No hay comentarios:
Publicar un comentario